In 2015 was ik mezelf niet. Ik was de hele dag duizelig, soms ijlend. Mijn depressie zorgde er soms voor dat ik op de grond zakte, nog steeds druipnat in mijn handdoek na de lange middagbaden die ik gewend was te nemen. Ik ervoer angst om 7.00 uur 's morgens toen mijn ogen voor het eerst open fladderden en de adrenalinestoot ervoer toen ik me realiseerde dat ik wakker was. Ik zag mijn OB / GYN meer dan dat ik mijn eigen vrienden en familie zag; we waren op voornaam. Mijn gezicht tintelde. Zoals ik al zei, ik was mezelf niet.
Ik was het soort misdadigers waarvan veel doktoren niet helemaal zeker wisten wat ze ervan moesten denken. Ik was gewoon "gestrest", zeiden ze. Het ervaren van stress kan allerlei laaggradige reacties in het lichaam veroorzaken wanneer je lichaam simpelweg nergens anders heen heeft om de energie in te stoppen. Natuurlijk was ik gestrest, maar het voelde als meer - ik voelde me een gevangene in mijn vel zonder echte antwoorden waarom ik in een spiraal ronddraaide.
Diep van binnen voelde ik dat er meer in het verhaal moest komen. Wat er gebeurde, ontging me echter een tijdje, net buiten bereik, zoals wanneer een woord waar je hersenen naar zoeken nooit helemaal uit je mond komt. De zoektocht naar de grondoorzaak voelde eindeloos aan. Het leek alsof ik elke zorgverlener in Lower Manhattan en Connecticut zag. Ik ging van dokter naar dokter, maar ik kon het antwoord nog steeds niet vinden. Natuurgenezers, fysiotherapeuten, pijnspecialisten, therapeuten en energiegenezers leerden me allemaal goed kennen. Tegelijkertijd ging ik van apotheek naar apotheek en liep door de gangpaden om te zien of iets tegen me sprak. In plaats daarvan zou ik me slechter gaan voelen met de gedachte dat er iets "mis" met mij was. Het leek erop dat alle merken in de schappen antifeministische boodschappen vertelden en niet waren afgestemd op de specifieke biologie van vrouwen (bijvoorbeeld geurende tampons).
Eindelijk, na maanden en maanden, kwam ik erachter dat ik leed aan ernstige vitaminetekorten in 2016. We moeten niet vergeten dat 'wellness' tot voor kort geen modewoord was en dat het gesprek over 'gezond zijn' toen niet veel voorkwam in de Verenigde Staten. Toen mijn dokter mijn resultaten kreeg, waren ze zo vreselijk dat ze me niet toestond haar kantoor te verlaten totdat ze me injecteerde met flesjes vloeibare vitamine B en me naar huis stuurde met een handvol injectienaalden en alcoholdoekjes. Met een gevoel van opluchting dat ik eindelijk een pad voorwaarts had. De hoofdoorzaak is gevonden.
Ten tweede realiseerde ik me dat ik niet alleen was en dat mijn verhaal veel voorkomt. We lijken allemaal ergens aan te lijden, en soms leidt de westerse benadering van het simpelweg behandelen van symptomen met traditionele voorschriften voordat we de grondoorzaak ontdekken niet noodzakelijkerwijs tot echte genezing. Als je je symptomen probeert te behandelen zoals ik dat deed - het bedekken met tijdelijke 'oplossingen' en het onder het tapijt vegen - dan kom je keer op keer terug in de wachtkamer van de dokter.
Hoe ben ik eindelijk vooruitgegaan? Met vitamines en mineralen die zijn afgestemd op mijn behoeften, natuurlijk, maar overweldigend door mijn levensstijl te veranderen om beter te eten, stress te beheersen en meer slaap te krijgen, en mijn kijk op hoe ik beter kan worden. Ik realiseerde me eindelijk dat het in feite oké is om je goed te voelen als je me goed voelt. Er is geen enkele manier van genezen die het magische antwoord voor elke persoon creëert. De westerse geneeskunde werkt in sommige gevallen voor sommige mensen, maar soms is het placebo-effect net zo goed als het echte. Kruiden en acupunctuur zorgen ervoor dat anderen weer aan de slag kunnen. Meditatie kan levens redden, maar Prozac ook. Het komt er allemaal op neer om goed van jezelf te leren houden, en te weten dat de reis een persoonlijke reis is die bovenal vriendelijkheid en geduld vereist.
Toen ik eenmaal mijn perspectief veranderde en ontdekte wat er eigenlijk met mijn lichaam overeenkwam, werd het glashelder dat er in de vrouwengezondheidszorg behoefte was aan effectieve, toegankelijke, vrouwelijke persoonlijke verzorgingsproducten die vrouwen niet in verlegenheid brachten. of teleurgesteld, en dus probeerde ik te creëren Houd van wellness.
Ik wilde vrouwen op een positievere manier over hun lichaam informeren, zonder de schaamte en het stigma dat onze cultuur lijkt uit te dragen. Onderwijs vormt de basis van wat we hier doen Houd van wellness en we willen ontrafelen wat als taboe wordt beschouwd in de gezondheid van vrouwen - waarom is vagina bijvoorbeeld zo'n 'vies' woord? Als vrouwen zich schamen voor wat er met hun lichaam aan de hand is, kunnen ze te beschaamd zijn om de nodige stappen te ondernemen om voor hen te zorgen.
Ik wil dat vrouwen overal niet alleen ‘zaken doen’, maar ook vrede vinden met en in hun lichaam, net zoals ik dat in mezelf vond. Met Love Wellness, Ik wil dat vrouwen eindelijk goed van zichzelf houden.
