Voor de meeste vrouwen die ik ken, is een salon binnenstappen om hun tenen te laten doen geen ervaring die het vertrouwen verbrokkelt. Pedicures worden verondersteld goed te voelen en troost te brengen - wat rustgevende 'ik'-tijd die bestaat uit het onderdompelen van je voeten in warm water, wegzakken in het comfort van een massagestoel en bladeren door vuilnisbakken.
In mijn geval is de realiteit een beetje anders. Ik fantaseer erover dat ik het hete meisje ben dat nonchalant geniet van een spa-dag, of de chique carrièrevrouw die gelnagels krijgt en op haar iPhone tikt. In plaats daarvan ben ik vervuld van angst vanaf het moment dat ik de kamer binnenkom. Ik ben het onhandige meisje dat oogcontact met mijn pedicure vermijdt en in stilte smeekt. Kijk alsjeblieft niet te goed naar mijn tenen.
Tijdens een recent bezoek aan een nagelsalon in Mexico, verwijderde de nagelstyliste mijn oude nagellak en staarde vervolgens met dun verhulde afkeer naar mijn blote voeten. Ze rende om haar telefoon te pakken en gaf hem aan mij. Op het scherm was er een door Google vertaald bericht: "Sorry, je moet een andere kleur kiezen omdat je een slechte schimmel hebt."
Ik knikte met mijn hoofd, te beschaamd om te vragen waarom bepaalde Poolse kleuren - ahem, fuchsia - niet oké waren voor mijn tenen, terwijl andere dat wel waren. Ik verliet de salon voordat mijn nagels volledig waren opgedroogd, met uitgesmeerd kastanjebruin poetsmiddel in mijn sandalen en een beter begrip van waarom mijn moeder professionele pedicures helemaal vermijdt.
Een zichzelf vervullende voorspelling van eenzaamheid
Ik vraag me vaak af of het fixeren op mijn huid een self-fulfilling prophecy van eenzaamheid is. Het kan verleidelijk zijn om te geloven dat problemen in mijn liefdesleven net zo onherstelbaar zijn als mijn huid en voeten - of zelfs een gevolg daarvan.
Als ik deze angsten vertel aan vrienden, familie of therapeuten, hebben ze de neiging om voor clichés te kiezen. Weet je, dat ik van mezelf moet houden voordat iemand anders in ruil daarvoor van mij kan houden. Dat "we allemaal mooi zijn op onze eigen manier" of dat "onzekerheden over gebreken meer onaangenaam zijn dan de gebreken zelf." De waarheid is dat dit soort gemeenplaatsen zelden echt troost bieden, en er zijn veel problemen mee.
Ongeacht de goede bedoelingen, herinneren die uitspraken me er alleen maar aan dat mijn fysieke gebreken de olifant in de kamer zijn. Niemand weet echt hoe hij moet praten over aspecten van ons uiterlijk die objectief gezien ietwat grof zijn, dus we erkennen zelden dat ze dat zijn.Onze conventionele schoonheidsnormen evolueren voortdurend, maar het idee van conventionele schoonheid zelf is constant.
Niet alle delen van mijn uiterlijk passen in dat kader, en ik zou willen dat we niet langer anders zouden doen alsof. Met andere woorden, ik zou me beter voelen als je me net vertelde dat mijn tenen lelijk zijn. Omdat de realiteit is dat niet elk deel van iedereen mooi hoeft te zijn, en volhouden dat we allemaal godinnen zijn, helpt alleen maar om een wereld te creëren waarin gebreken niet welkom zijn.
Beeld en eigenliefde
Eerder dit jaar had ik een gesprek met een goede vriend over imago en onzekerheden waar ik vaak aan denk. Ik was onlangs gedumpt en merkte dat ik me opnieuw afvroeg of mijn uiterlijk de schuld was.
"Soms maak ik me zorgen dat ik niet heet genoeg ben om ooit liefde te vinden," bekende ik.
'Ik bedoel, zou je schattiger kunnen zijn? Ja, 'zei ze. "Maar je bent heel schattig.”
Haar reactie overrompelde me aanvankelijk, maar hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik me getroost voelde. Ik denk dat wat ik er zo verfrissend aan vond, afgezien van de botte eerlijkheid, haar nonchalante toon was. Ik was geen supermodel of de heetste vriend in mijn vriendengroep, en het hoefde geen probleem te zijn. Toen mijn vriend openlijk sprak in plaats van op zijn tenen rond te lopen, deed het er ineens veel minder toe om niet conventioneel warm te zijn.
Daarnaast is er een fundamentele kwestie in de noodzaak om van elk deel van jezelf te houden, want anderen zullen pas weer van je houden als jij dat doet. Als we die gevoelens herhalen, is het uiteindelijke doel van zelfliefde om jezelf aantrekkelijker te maken voor iemand anders, om hem of haar voor zich te winnen. Ik vraag me af voor wie ik precies hou. Waarschijnlijk een man op Tinder met ernstige grensproblemen.
In onze "Yas queen!" wereld van #nomakeup selfies en positiviteit van het lichaam, waar we vaak doen alsof we allemaal uit hetzelfde cosmetische doek zijn gesneden, zelfliefde en onwankelbaar comfort in de huid zijn nieuwe normen geworden die we moeten omarmen en naleven. Toegeven dat je niet houdt van wat je in de spiegel ziet, is niet aantrekkelijk; het kan een taboe zijn, vergelijkbaar met lichaamsfuncties. We doen alsof sterke vrouwen nooit schaamte, verlegenheid of iets anders voelen dan totale zelfacceptatie - misschien omdat erkennen dat ze dat wel doen, ons zou dwingen om onze eendimensionale, door Beyoncé gemaakte opvatting van sterke vrouwen te heroverwegen.
Wanneer we het idee versterken dat eigenliefde voorafgaat aan de liefde van een ander, spelen we nog steeds in op maatschappelijke verhalen over onzekerheden en vertrouwen, om nog maar te zwijgen van een zeer vereenvoudigde opvatting van wat het zelfs betekent om van jezelf te houden. We zien zelfacceptatie graag als een lelijke reis van eendje naar zwaan met een nette conclusie. Vriendelijke herinnering: soms is van jezelf houden iets dat je moet leren. Voor sommigen van ons is dat leerproces levenslang werk. En dat is oké.
Een goede zaak van het hebben van ernstig eczeem en teenschimmel - over het feit dat ik deze delen van mezelf zo lang heb gehaat - is dat het me de kans heeft gegeven om mijn relatie met wat ik in de spiegel zie beter te begrijpen. Dus hier is mijn mening: Eigenliefde betekent niet alles van jezelf houden; het is jezelf accepteren ondanks datgene waar je niet van houdt. Het is van jezelf houden ondanks het feit dat dit geen garantie is voor de liefde van anderen. En het is leren, in je eigen tijd en op je eigen voorwaarden, hoe je kunt leven in een lichaam dat je niet per se zou kiezen.
Volgende: Lees hoe braless een van onze websiteschrijvers hielp om zich sterker te voelen.
